Бәғеремде ярып сыҡҡан баламһың,
Бүтән йортҡа- мәмләкәткә бараһың.
Ул дәүләттең булыр, балам, үҙ заңы,
Ҡайһылары булыр һиңә өр-яңы
Башың эйеп, һин уларҙы ҡабул ит,
Барын һаҡла, булмағанға сабыр ит,
Яңыһына һин дә өйрән, үҙең ҡыл,
Һуҡыр булһа, күрмәмеш бул, күҙең ҡыҫ
Йөрәк утың менән ҡабыҙ усағың,
Ғүмерлеккә йылы етер шул сағын
Йыбанмайса, ҡылып торһаң хәрәкәт,
Йортҡа - йәмең, ризығыңа бәрәкәт
Бәғеремде ярып сыҡҡан баламһың,
Заттан-затҡа затлы күпер һалаһың,
Был күперҙә аҙымыңды үлсәп баҫ,
Һүҙең булһа - ауыҙыңды үлсәп ас.
Һөйҙөргән дә, көйҙөргән дә тел, балам,
Һөйҙөргөсөң үҙең менән, бел, балам,
Асыу тотма, асыу - яман ағыу ул,
Йота белһәң - иң шифалы дарыу ул.
Бәғеремде ярып сыҡҡан баламһың,
Үҙең һайлап төшкән йортҡа бараһың,
Яҡын була тыуған йорттан төшкән йорт,
Ауыҙыңа бал-май булһын, йәнгә - ҡот.
Йыйырылмаҫ булһын, балам, йөҙ-ҡашың.
Ҡаҡлығыр ҙа кире ҡайтыр һәр ташың
Һыуға һал да ирет үпкәң тоҙ итеп,
Йөрәгеңдә йөрөтмә һис боҙ итеп.
Бәғеремде ярып сыҡҡан һин - ҡыҙым,
Күңелемде нурлап торған йондоҙом,
Иҫеңдә тот, баһаларҙар аҙымың,
Миңә килеп ҡағылыр гел яҙығың.
Бер йән, бер тән булып йәшә иреңә
Ғүмергә тип һайлап барған йәреңә,
Бер ҡойроҡ та, ике ҡанат - икегеҙ,
Именлектә тигеҙ ғүмер итегеҙ.
Ты, дочь моя, уходишь в дом чужой.
А каждый дом - сам по себе держава.
Там всё своё. Там распорядок свой,
И свой закон, и правила, и право.
Свои капризы у порога брось.
И уважай привычки их любые:
Коль там хромые - обопрись на трость,
и надевай очки, коль там слепые.
Тебе вручается очаг отныне и навеки.
Пусть он горит, как свет в очах, как сердце в человеке.
Сумей большой огонь разжечь на малом огоньке.
И хлеб большой сумей испечь на небольшой муке!
Ты, дочь моя, уходишь в дом чужой.
А там свои тропинки от порога.
Чтоб сделать шаг, ты оглянись, постой,
и выбери - куда поставить ногу.
Есть добрые слова - слова-лучи,
Щедрее будь на ласковое слово.
А есть слова, звучащие сурово.
Не взвесив слово, лучше промолчи.
Ты, дочь моя, уходишь в дом чужой.
Пусть он роднее будет с каждым годом.
И всё, что там возникнет пред тобой,
пусть будет солнцем для тебя и мёдом.
Не поддавайся даже мелкой ссоре.
Размолвка - обязательно к беде.
Обиду раствори, как ты в воде,
могла бы растворить щепотку соли.
Ты слейся с ними, верная подруга
И преданная мужняя жена.
И не заменит вам никто друг друга,
и счастьем будешь ты окружена!
Фазу Алиева
2015